hetboek

HIJ WAS ELF JAAR TOEN ZIJN JEUGD THUIS DEFINITIEF OPHIELD. FRISO VAN DOESBURG GROEIDE OP IN PRESIKHAAF ALS ENIG KIND, VADER IS TERUG GEGAAN NAAR TURKIJE.

FRISO’S MOEDER STAAT ER ALLEEN VOOR IN DE OPVOEDING. DE BUITENWACHT MAAKTE ZICH ZORGEN. FRISO’S MOEDER WAS WEL ÉRG BETROKKEN, EN ÉRG BESCHERMEND. IEDEREEN VOND ER WAT VAN. HOE MEER MENSEN ZICH BEMOEIDEN MET DE OPVOEDING VAN FRISO, HOE MEER ZIJN MOEDER ZICH TERUGTROK IN HAARZELF.

ZE ZAG ZELF OOK WEL DAT DE SITUATIE NIET GOED WAS ZOALS HET WAS. TOEN ZE JEUGDZORG INSCHAKELDE VOOR BEGELEIDING EN ONDERSTEUNING, TEKENDE ZE IN FEITE VOOR HET EINDE VAN HAAR GEZINSLEVEN EN OUDERLIJK GEZAG. JEUGDZORG BEET ZICH VAST IN DEZE CASUS, LEGDE HAAR METHODIEKEN OP EN IEDERE VORM VAN KRITIEK WERD GEZIEN ALS WEERSTAND.

DE CONCLUSIE: FRISO KON NIET MEER THUIS WONEN.

‘Een half uurtje is genoeg.’ Met die woorden kreeg ik een uitnodiging om het boek Uit Huis van Friso van Doesburg in ontvangst te nemen. Maar dat half uurtje bleek volstrekt onvoldoende te zijn. Zonder een woord uit het boek gelezen te hebben, raakte het verhaal van Friso me. Hij vertelde kort iets over zijn jeugd en waarom hij dit boek had geschreven. Dat het niet alleen zijn levensverhaal is, maar we er ook politieke lessen uit kunnen trekken. Tijdens het lezen van het boek drong het nog meer tot me door dat wetten en regels altijd vanuit het perspectief van volwassenen worden geschreven. Friso beschrijft het vanuit het oogpunt van een elf-jarige jongen. Of beter gezegd, vanuit zijn eigen perspectief als kind. Zonder rancune richting hulpverleners, maar wel met de reflectie die hard nodig is.
Lisa Westerveld
Kamerlid Groenlinks

Algemene voorwaarden – Alle rechten voorbehouden